Büyük Dük’ün sahte kızı olarak reenkarne oldum.

“Ölü bir fareymişsin gibi yaşa. Eğer ailenin adını lekelemeye cüret edersen seni parçalara ayırırım.”

Gerçek kız yerine evlat edinilen sahte kızın baş belası olduğu ortaya çıktı.

Ailenin itibarını mahvetmek için kendi ellerimi kullansam bile, zaten her şey berbattı.

Bu konuda endişelenmeyelim. Zaten sekiz yıl içinde harabeye dönecek bir ev, bu yüzden kaçış fonum için bir sürü biriktirmeyi planlıyorum. Ama sonra…

“Kötü olan sensin ama neden böyle hissetmeye devam ediyorum?”

“Soyadına leke sürmeyin, ben de öyle dedim. Ama sana bu kadar utanç verici bir şekilde incineceğini kim söyledi?”

“Ophelia isminin sahibi sensin. Şüphesiz.”

Gitme zamanım geldiğinde neden bunu bana yapıyorsunuz?

Üstelik yüz yıldır birlikte yaşlanmak istediğiniz gerçek kızınız değil miydi?

‘Neden… Sonraki yıllarımda sahip olduğum şans bu kadar mı kötü?’

* * *

“Gözlerim rahatsız edici. Çünkü onlar siyah…”

Boş bir ifadeyle, o anda hâlâ genç olan hain dehaya baktım.

“Hoş olmayan?”

O kara gözler, ışıl ışıl parıldayan,

Akan bir nehir gibi,

Bütün milleti doyuracak kadar ileri ve canlandırıcı.

Ne kadar perişan görünürse görünsün ve ne kadar dilenci görünürse görünsün bunlar gizlenemezdi.

‘Bir imparatorun gözleri.’

Ve bundan da fazlası… İleriki yıllarında şansının bu kadar muhteşem olacağı hiç de şaka değil.

O kadar ki, tüm hayatımı onun üzerine bahse sokmayı umursamazdım.